فعالان مدنی با تجمع اعتراض آمیز از چهلمین روز قربانیان غور تجلیل کردند
در چهلمین روز حادثه غور جمعی از فعالان مدنی، دانشجویان و شهروندان کابل با حضور در چوک شهید مزاری ضمن تجلیل از این روز فریاد اعتراض نیز سردادند.
در چلمین روز حادثه ولایت غور، چوک شهید مزاری گواه گردهمایی شماری از فعالان مدنی و دانشجویان برای دادخواهی عاملان قتل، ترور و رویداد خشونت آمیز چند روز اخیر بخصوص حادثه 27 رمضان ولایت غور بود.
به گزارش خبرگزاری افق، جمعی از فعالان مدنی، دانشجویان و شهروندان کابل امروز (14 سنبله) در اعتراض به عدم رسیدگی دولت به خواستههای خانوادههای قربانیان حادثه غور گردهم آمده یک بار دیگر خواستار رسیدگی جدی به جنایات اخیر در بخشهای مختلف کشور شدند.
آنان ضمن انتقاد جدی از عملکرد دولت، نهادهای امنیتی از دولت خواستند که به خواستههای مردم و فعالان مدنی توجه نموده و همانطوری که قسم یادکردند که برای یک جامعه عاری از تعصب و جرم وجنایت تلاش میکنند به قول و تعهد شان عمل کنند.
معترضان پلاکارتهای در رد اعمال خشونت آمیز با خود حمل میکردند که نشان از حمایت دولت از ترورستان بود.
در تاریخ 27 رمضان سال جاری شورشیان مسلح که گفته میشود پیش از آن در زندان بودند و با واسطهگری وکلای پارلمان وبرخی از چهرهای پرنفوذ دیگر آزاد شده بودند در ولایت غور راه را بر یک موتر مسافری بری بستند و 14 تن را بعد از تثبیت هویت جدا و به رگبار بستند که در میان آنان زنان کودکا ویک عروس و داماد نیز حضور داشتند.
در این گردهمایی بر اعدام تجاوزگران حادثهی پغمان نیز تاکید شده و فعالان مدنی خواستار پیگیری عاملین قتل، کشتار و حملاتی از این دست در غور، فراه، غزنی نیز شدند.
بعد از حادثهی که در ولایت غور به وقوع پیوست دولت هیئتی را وظیفه داد که این رویداد را بررسی و به مشکل رسیدگی کنند.
فعالان مدنی اما میگوید دولت تمام کارش توظیف یک هیئت بوده و دیگر هیچ اقدامی هم نکرده است و قاتلان مردم غور همچنان در این ولایت حضور داشته و فرصت هرگونه فرار از کشور نیز
برای شان میسر است.
آنان در پایان این تجمع قطع نامهی 5 مادهی را نیز صادر کردند که در آن ضمن انتقاد از عملکرد دولت در قبال حادثه غور خواستههای مشخصی را نیز مطرح کرده بودند.
در بخشی از این قطعنامه که توسط باقر فهیمی، دانشجو و فعال مدنی خوانده میشد آمده است: از آنجایکه یکی از عوامل بستر های نا امنی و بی نظمی های اجتماعی حاصل آزادی زندانیان جنایتکار و ادم کش می باشند، لذا از مقام ریاست جمهوری و نهاد های زیربط خواهان توقف بی قید و شرط آزادی زندانیان می باشیم.
در بخش دیگری از این قطعنامه به اتفاقات اخیر اشاره داشته آورده بودند: رویدادهایی مانند(کشتارغور، فراه، گیزاب ولایت ارزگان، ارگون ولایت پکتیا، قتل های زنجیره ای کابل و تجاوز وحشیانه جنسی بالای 4 زن در ولسوالی پغمان) نشان دهنده ای وضعیت بحرانی کشور است و از آن بد تر کم توجهی و برخورد سطحی دولت با این قضایا، تهدید جدی علیه منافع ملی، اقتصاد و شهروندان کشور می باشد و اگر این وضعیت ادامه پیدا کند و کم توجهی صورت گیرد، خطری بزرگ آینده ای افغانستان را تهدید می کند. لهذا از دولت جمهوری اسلامی افغانستان، وزارت دفاع و داخله، ریاست امنیت ملی و دیگر نهاد های مسول تقاضامندیم تا این قضایا را دست کم نگرفته و بصورت جدی وارد عمل شوند تا از بد تر شدن وضعیت جلوگیری صورت گیرد.
فعالان مدنی در ختم برنامه تاکید کردند که هرگاه به فعالیتهای صلح آمیز و مدنی توجهی صورت نگیرد و وقعی گذاشته نشود تهداب خشونت گذاشته شده و جنگ و نا امنی وتباهی نیز در کشور فزونی خواهد یافت.