عبدالله در آستانه جنگ یا نهادینه کردن دموکراسی

چند روز بیش نمیشود که انتخابات دور دوم ریاست جمهوری برگذار گردید و یکبار دیگر مردم از سراسر 34 ولایت افغانستان با جوش و خروش اشتراک کردند و  به کاندید مورد نظر خود رای دادند.

دقیقاً زمانیکه وظیفه‌ی شهروندی مردم  تمام شد جنگ قدرت میان دو کاندید پیشتاز داکتر عبدالله عبدالله و داکتر اشرف غنی شروع شد.

کنفرانس عبدالله شام شنبه(24 جوزا) و اعلام پیروزی دور دوم انتخابات و بعد از آن نشست مطبوعاتی اشرفی و همانند قبل پاسخ به سوال ها با روحیه کمپاینی، مردم را  دچار سراسیمه‌گی کرد و اهل مطبوعات و تحلیل گران مضمون دیگر یافت تا تفسیرهای گوناگون را در خوراک ملت افغانستان قرار دهند.

داستان 26 جوزا

دوشنبه شب لحن سخن‌گویان و مدافعان هر دو تیم از حالت کمپاینی به حالت تعارضی قرار گرفت و یکدیگر هم دیگر را متهم به تقلب گسترده نمودند و از طرف دیگر از همان شب اول هر دو جناب آمار های نا متناسب و انتزاعی را به اذهان عامه قرار دادند تا به نحوی ادعا های خود را ثابت نمایند.

مدافعان مستقیم و غیر مستقیم هر دو جناح در رسانه‌های همگانی تا توانستند از فضای دموکراتیک استفاده کردند و تلاش نمودند جناح خود را به اذهان عامه پیروز نشان دهند و نظریه طرف مقابل را نپذیرند.

هم‌زمان با این گروه های کمپاینی شدیدا کار های زیر زمینی خود را شروع کردند و تکت مورد حمایت خود را پیروز اعلام کردند.

بحث و مجادله در ولایات مختلف کشور به حدی داغ شد که این بحث‌ها منجر به جنگ و در گیری فزیکی شد.

 این در حالیست که کمیسیون بارها اعلام کرده که هر نوع آمار ارایه شده منبع قانونی ندارد و مشروعیت هم ندارد زیرا یگانه نهاد مشروع کمیسیون مستقل انتخابات است.

سیاست ارگ در دور دوم انتخابات

 ذهنیت عامه بر این بود که نقش ارگ نشینان در انتخابات ریاست جمهوری دور اول و  دور دوم خنثی بوده است اما واقعیت در این است که ارگ نشینان لحظه به لحظه در کوچک‌ترین تحولات بزرگترین سهم را ایفاء نموده است.

مثال زنده آن کزینش کمیشنران هر دو کمیسیون بطور مصلحتی و انتخاب چهره های که قبلا تعهد وفاداری خود را به ارگ نیشینان ثابت کرده است و از طرف دیگر عدم نظارت از روند انتخابات بطور بی طرفانه موارد دیگر است که دخالت مستقیم آن‌ها را نشان می‌دهد.

از همه مهم‌تر نادیده گرفتن لیست مقام های دولتی که در تقلب 16 حمل دست داشتن و عدم مجازات آنها نمایان‌گر این است که حکومت بی طرفی خویش را خفظ نکرده است . و از سوی دیگر، خواستن کاندید ها به ارگ و دستورد دادن آنها برای حمایت از یک فرد خاص و تقسیم خانواده به دو تکت نمایانگر بازی‌های ارگ در روند انتخابات است، سرانجام به بحران کشاندن روند دمکراتیک و نادیده گرفتن اراده مردم در این پروسه و… همه‌ی این موارد نمایانگر این است که در هر شرایط سیاست ورزان حکومتی ارگ نشین دست مستقیم به روند انتخابات داشتند و تا حالا هم این نقش فعال را ایفاء میکنند.

پیام کنفرانس مطبوعاتی رهبر اصلاحات و همگرایی

در کنفرانس امروز داکتر عبدالله عبدالله با لحن مستقم وشدید رییس جمهور را متهم به دست کاری در روند انتخابات کرد و  تمام ناظرین خود را از مراکز شمارش آرا تمام  ولایات خواست تا پروسه را ترک گویند و به ستادهای انتخاباتی برگردند.

این حرکت به نفس خود یک حرکت مدنی و دموکراتیک بوده است و عبدالله به عنوان یک شخصیت حقوقی چنین حق را دارد تا به عنوان یک شخصیت و چهره مطرح سیاسی دست به چنین عمل‌کرد بیزند.

در این کنفرانس دو  پیام واضع وجود داشت؛ اول اینکه کمیسیون‌های انتخاباتی اگر بی طرفی خود را حفظ نکنند و از هر نوع نفوذ سیاسی و اقتصاد بدور نباشد پیامد نابهنگام  بهمراه خواهد داشت.

 دوم؛ هشدار برای رییس جمهور بود که اگر فشار لازم مبنی بر احقاق عدالت نشود و رای مردم و اراده مردم نادیده گرفته شود  وضعیت بحرانی‌تر خواهد شد و بدون شک مردم از شمال و جنوب برخواهد خیست و خواهان حق خود خواهد شد که اداره کردن این مردم کار ساده ای نخواهدبود. البته با این تاکید باید گفت که متاسفانه تاریخ گواه است که ملت افغانستان همواره قربانی سیاسیت‌های شده است که در آن منفعت چند فرد مطرح بوده است تا عامه مردم.

در نهایت امر

سووال مهم و سرنوشت ساز این است که عبدالله در آستانه جنگ است یا  نهادینه کردن دموکراسی زیرا  پیامد هر یک از این دو شیوه زندگی و سرنوشت مردم را تغییر خواهد داد.

اگر بحث نهادینه کردن دموکراسی است و از حق قانونی خود به عنوان یک شخصیت حقوقی استفاده نموده است و مرجع مربوطه مکلف به پاسخگوی این نگرانی خواهد بود و از طرف هم در شرایط که انتقال قدرت سیاسی بی سابقه است چنین واکنش باید به شیوه دموکراتیک پاسخ گفته شود تا ملت و حامیان این تکت اعتمادی نسبت به کمیسیون‌های انتخاباتی پیدا کنند.

اما نگرانی دیگر این خواهد بود که کمیسیون مستقل انتخابات تحت تاثیر نفوذ سیاسی قرار گیرد و  اراده واقعی مردم را به نمایش نگذارد در این وضعیت موضوع جنگ گرم بحث جدی خواهد که بود که احتمالا در نهایت منجر به تجزیه کشور خواهد شد.

مرکز شمال با هشت ولایت خود جدا خواهد شد، مناطق جنوب شرق با چهرهای افراطی و مناطق هزاره جات بدست پیشتازان هزاره ها قرار خواهد گرفت و همانند سابق جنگ برای بدست گرفتن پایتخت باز تکرار خواهد شد.

در این میان عمده ترین آسیب به عامه مردم خواهد رسید که چیزی از سیاست نه میداند و علاقه به قدرت دارند که در هر صورت مرم قربانی خواهد بود.

امید است که بحران های موجود با رویکرد دمکراتیک حل و فصل گردد تا دیگر تاریخ ناگوار و سیاه تکرار نشود و دیگر مردم بی گناه قربانی این روند نشود.

بشیر احمد فتحی