اولین دختر بایسکل سوار دایکندی؛ تلاش برای تغییر فرهنگ جامعه

رحیمه خاوری بانوی است که به قول خودش با فرهنگ حاکم در جامعه در افتاده و در صدد تغییر آن است. فرهنگ که بانوان را موجود ضعیف می­پندارد و به آنان اجازه نمی­دهند در بیرون از منزل کار کنند و مانند مردان دوچرخه سواری کنند، موتر سایکل داشته باشند و از امتیازات برابر با مردان برخوردار باشند.

اما بانو خاوری مدت­هاست که این تابوها را شکسته و در دوردست­ترین نقطه­‌ی افغانستان(دایکندی) با افتخار و ابهت دوچرخه سواری می­کند. گرچند در این مدت مشکلات بسیاری را متقبل شده و دشنام­‌های بی‌شماری شنیده اما همچنان راست قامت استاده و به پیش حرکت می‌­کند.

رحیمه خاوری به خبرگزاری افق گفت:« فرهنگ حاکم در جامعه به گونه­ی است که دوچرخه سواری برای بانوان، یک امر ناپسند شمرده می­شود، و من تصمیم گرفتم با این فرهنگ مبارزه کنم و از سه ماه قبل باسیکل سواری را آغاز کردم و تبدیل به اولین دختر بایسکل سوار در دایکندی شدم.»

خانم خاوری که از دو سال بدین سو در یکی از رادیوهای محلی دایکندی مجری و گزارش‌گر است، می­­گوید: «از زمان که باسیکل سواری را آغاز کرده ام، کارهایم راحت­تر شده است و می­توانم زودتر و به موقع گزارش­هایم را آماده کنم.»

او حالا هر صبح پس از صرف صبحانه، سوار بر بایسکل اش می‌­شود و برای تهیه گزارش­ اش به ادارات دولتی و دفاتر کارشناسنان می ­رود.

این گزارشگر از اینکه تنها بانوی باسیکل سوار در دایکندی است و هیچ بانوی همرای او رکاب نمی­زند رنج می­برد و برای فایق آمدن بر این مشکل می­خواهد در دایکندی یک تیم باسیکل رانی بانوان راه اندازی کند، تا همه با هم باسیکل سواری کنند.

گرچند نظام فعلی افغانستان از زمان آقای کرزی تا حالا برای آگاهی دهی جامعه و همگانی سازی حقوق و امتیازات بانوان، برنامه­های مختلف را راه اندازی کرده و بودجه­های بسیاری را به مصرف رسانیده است، اما هنوز هم مشکلات بسیاری سد راه بانوان کشور وجود دارد و آمار خشونت­ها و سوء رفتارها با زنان تکان دهنده است.

بانوان دایکندی هم از این امر مستثنی نیست و خانم خاوری می­گوید که مسوولین امور باید در این مورد توجه جدی نمایند و با تشریک مساعی نهادهای مربوطه و آگاهی دهی روحانیون و بزرگان قومی در مورد حقوق بانوان، این مشکلات بر طرف شود و فرهنگ حاکم بر جامعه بشکند.

دایکندی در مرکز افغانستان از جمله ولایاتی است که طبیعت خشنِ دارد و کوه­های سر به فلک کشیده و راه­های صعب العبور آن در تمام کشور شهره هستند. اداره محلی این ولایت توسط یک بانو(معصومه مرادی) اداره می­شود و این می­تواند برای بانوان ساکن در این ولایت انگیزه­ی مثبت و انرژی کارهای بیشتر را مهیا سازد.

رحیمه خاوری نیز سرشار از انگیزه و انرژی است، او باوجود مخالفت اولیه فامیل­اش حالا قناعت نسبی فامیل­اش را فراهم کرده است تا از باسیکل استفاده کند و کارهای روزمره­اش را با آن راحت­تر از قبل انجام دهد.

خانم خاوری می­گوید:« اعضای خانواده ام زیاد در این مورد(باسیکل سواری) خوش نبودند و همیشه مانع­ام میشدند، اما نسبت علاقه­ی زیادم حرفی نمی­زنند.»

در جامعه­ی بسته­ی چون دایکندی باسیکل سواری یک دختر خانم به هیچ وجه یک امر عادی نیست و رکاب زدن باسیکل توسط یک بانو می­تواند در نوع خودش تابو شکنی بزرگی باشد.