مصاف نفس‌گیر سپیدار و ارگ؛ صدای پای بحران می‌آید
اختلافات کهنه میان ارگ ریاست جمهوری و قصر سپیدار با اظهارات روز پنج شنبه عبدالله عبدالله، اکنون وارد مرحله‌ی تازه ا‌ی شده است. ریشه این اختلافات سر دراز دارد و برمی‌گردد به انتخابات ریاست جمهوری که هیج یک از دو نامزد باخت را قبول نکردند.
این اختلافات در انتخابات جنجالی دوسال پیش، برای چند روز نام افغانستان را با خط سرخ تیتر رسانه های معتبر جهان کرد و چند بار نیز پای جان کری وزیر امور خارجه امریکا را به عنوان میان‌جی و ناجی به کابل کشانید.
زخم این اختلاف‌ها پنج‌شنبه گذشته از سوی عبدالله در تجلیل از روز جوان تازه شد. داکتر عبدالله در انتقادی بی‌پیشنه از عملکرد رئیس جمهور در امور حکومت‌داری، او را به تک روی در مسائل ملی و حکومت‌داری متهم کرد.
آقای عبدالله غیر مستقیم به مشکلات موجود میان خود و رئیس جمهور غنی اشاره کرد و گفت هر حکومتی که در کشور ایجاد شود باید در آن بحث و مشوره وجود داشته باشد.سخنان آقای عبدالله واکنش رئیس جمهور غنی را نیز برانگیخت واکنش که با تندی و تلخی سخنان عبدالله قابل مقایسه نبود.
ارگ ریاست جمهوری در واکنش به اظهارات داکتر عبدالله رئیس اجرایی حکومت از وی انتقاد کرد. غنی از صحبت‌های آقای عبدالله ابراز تاسف کرده و آن را بر خلاف موازین و روحیه دولت‌داری پنداشته است.
ارگ اضافه کرده است که کار حکومت در همین قالب ادامه می‌یابد و به زودی در مورد اظهارات رئیس اجرایی بحث‌های جدی و موثر صورت خواهد گرفت. ریاست جمهوری تاکید کرده است که حکومت وحدت ملی تحت رهبری محمد اشرف غنی با حوصله مندی کامل برای پیش‌برد امور، نزدیک به دو سال است که علاوه بر مشکلات موجود در کشور دست آورد های قابل توجه‌ی را کسب کرده است.
حکومت برحال وحدت ملی نزدیک به دو سال پیش، پس از جنجال‌های فراوان بر سر شفافیت انتخابات ریاست جمهوری، در نتیجه توافقنامه میان دو نامزد(غنی و عبدالله) با مداخله جان کری وزیر خارجه امریکا تشکیل شد و بر اساس این توافقنامه هر دو نامزد دور دوم انتخابات ریاست جمهوری، به عنوان رئیس جمهوری و رئیس اجرایی یکی راهی ارگ و دیگر راه قصر سپیدار را پیش گرفتند.
هر چند منابعی به رسانه‌ها مدعی شده است که صبحت‌های آقای عبدالله بیشتر جنبه مصرفی درون حزبی دارد و برای حفظ جایگاه اش در میان حزب جمعیت به زبان رانده شده است. حزب جمعیت افغانستان در انتخابات گذشته حامی مالی و سیاسی عبدالله بود و با تمام قدرت از منافع از دست رفته عبدالله در انتخابات گذشته در برابر تیم تحول حمایت کرد.
بدون شک پشت همه‌ی این نارضایتی های که عبدالله تا کنون در دلش نگهداشته و یکبارگی آن را رسانه‌ای کرده است فشارهایی است که از سوی حامیان او در انتخابات گذشته بر او وارد شده است و حتی در مواردی بصورت محترمانه نقش عبدالله در حکومت زیر سوال برده شده بود و از او خواسته اند که در معادلات مهم کشور باید نقش ایفا کند.
از جانب دیگر نزدیکان عبدالله گفته اند که سهم تیم عبدالله در حکومت وحدت ملی ده در صد هم نیست و همین سبب شده است که داکتر عبدالله از غنی انتقاد های بی پرده داشته باشد. این واضح است قبل ازاین‌که عبدالله با این انتقاد های شدیدش از عملکرد و نادیده گرفتن حضور وسهم تیم سیاسی خودش از سوی اشرف غنی بیشتر جایگاه مخدوش خودش را آسیب رسانده است.
سهمیه ده درصدی عبداالله از حکومت و کابینه تشکیل شده و معادلات مهم سیاسی تا کنون بر مدار هیچ استوار بوده و این یعنی گفته هایی که تاکنون در مورد اصلاحات و حکومت‌داری خوب که از سوی ایشان در نشست‌های مطبوعاتی به زبان رانده شده همه و همه ظاهری و عوام فریبانه بوده است چرا که به او، در حکومتی که سهمش پنجاه درصد است ده درصد رسیده است.
اما گویا صرفا صحبت‌های آقای عبدالله جنبه مصرفی رسانه‌ای نداشته است. از پنچ‌شنبه تا کنون جلسات متواتر بین سران جمعیت و تیم سیاسی عبدالله در کابل جریان دارد. منایعی نیز به خبرگزاری افق گفته اند که محمد محقق معاون دوم داکترعبدالله در ارگ ریاست جمهوری با رئیس جمهور غنی دیدار کرده است.
در دو سال عمر حکومت وحدت ملی شکایت و شکاف بین ارگ و سپیداربه طور پنهان تر وجود داشت و اکنون شکاف‌ها عمیق ترشده است ونقاب از چهره پس زده است. اگر غنی و عبدالله هردو نتوانند با هم ادامه دهند بدون شک کشور وارد بحران تازه و غیر قابل پیش بینی خواهد شد.
از جانب دیگر منابعی گفته اند که غنی و تیم انتخاباتی اش نیز دیشب در ارگ تشکیل جلسه داده اند. دیروز هم سران جمعیت واعضای تیم سیاسی عبدالله با اشتراک معاونانش محمد خان و محقق، صلاح الدین ربانی وزیر خارجه، بسم الله محمدی وزیر دفاع پیشین، عطا محمد نور سرپرست ولایت بلخ، امرالله صالح رئیس پیشین امنیت ملی و رهبر روند سبز نشست مشورتی دایر کرده بودند.
قرار بود دیروز 23 اسد داکتر اشرف غنی با عبدالله عبدالله رو در رو دیدار و برای مشکلات موجود گفتگو کنند که گویا این دیدار از سوی غنی رد شده است.
با همه‌ی بحران‌های موجود در کشور که پس از تشکیل حکومت وحدت ملی یکی پس از دیگری قد علم می‌کند نشان دهنده پیچاندن نخسه جدید برای پایان عمر حکومت وحدت ملی است.
شورای حراست و ثبات که در راس آن سیاف و شماری از مجاهدین سابقه حضور دارند و نقش حامد کرزی نیز در آن پر رنگ است، صحنه اکثر قضایای کلان که برای تخریت حکومت وحدت ملی برنامه ریخته شده است حضور داشتند و این نشان دهنده این است که حکومت وحدت ملی در وضعیتی بسر می‌برد که سیر نزولی اش را طی می‌کند.
گفته هایی نیز وجود دارد که ریاست جمهوری آقای محمد نور را از کار برکنار کرده است و همین امر باعث ناراحتی آقای عبدالله شده است.
موضع گیری های عطامحمد نور سرپرست ولایت بلخ و حمایت از صحبت‌های اخیر داکترعبدالله رئیس اجرایی و زور آزمایی جمعیتی ها در برابر حلقه محمد اشرف غنی نشان‌دهنده این است که آقای عبدالله به راستی در حکومت وحدت ملی از صلاحیت چندانی برخوردار نیست و دستش در امور حکومت‌داری مشترک، کوتاه و تا حدی زیادی قطع شده است.
صحبت های اخیر عطامحمد نور مبنی بر اینکه او از سوی رئیس جمهور از کار برکنار شده است واکنش خیلی تند و احساساتی بود که بیشتر گمانه برکناری خودش را تقویت می‌کند.
هر چند سخنگوی اداره ارگان‌های محل کشور در مصاحبه با افق خبر برکناری عطامحمد نور شایعه خواند و آن‌را بی اساس خواند و از آقای نور به عنوان یکی از چندین والی نمونه در سطح کشور یاد کرد. اما همه‌ی این شایعات را می‌شود از لحن واکنش آقای عطا در مورد برکناری اش جستجو کرد که گفته بود هیچ‌کس قدرت برکناری او را از ولایت بلخ ندارد.
از جانب دیگر از صحبت‌های آقای نور این نکته استنباط می‌شود که او رئیس جمهوری را بنام اشرف غنی به رسمیت نمی‌شناسد. آقای نور در بخشی از صحبت‌هایش گفته است که او را به عنوان والی بلخ محمد اشرف غنی مقرر نکرده که بخواهد برکنار کند.
در هر صورت صدای پای بحران شنیده می‌شود چه آقای غنی با عبدالله کنار بیایید چه کنار نیاید مملکت در حالت بحرانی و ناهنجاری به سر می‌برد. در چندین ولایت جنگ شدید میان طالبان و نظامیان کشور جریان دارد. از سوی دیگر نشست بروکسل هم در راه است، نشستی که جامعه جهانی از غنی و عبدالله پارچه امتحان را با نمره خوب می‌خواهد.
اکنون دوطرف نیاز به مدیریت روابط با یک‌دیگر و پرداختن به مشکلات موجود در سطح کلان کشور دارند که متاسفانه هر دو هیچ‌کدام شان‌را قبول ندارند.
