پروانی‌ها مخالف توزیع تذکره به کوچی‌ها در این ولایت اند

شماری از باشنده‌گان ولایت پروان در شمال کابل می‌گویند که با هر نوع تصمیمی برای توزیع شناس‌نامه به کوچی‌ها در این ولایت مخالف هستند و به هیچ شخص و گروهی اجازه نمی‌دهند که دست به توزیع شناس‌نامه برای کوچی‌ها در پروان بزنند.
آنان می گویند که در ولایت پروان کوچی حضور ندارد و افرادی که قرار است به آنان تذکره توزیع شود، باشندگان این ولایت نیستند.

باشندگان ولایت پروان می گویند که کوچی‌ها در این ولایت حضور ندارند.

چند روز پیش، اینجینر عاصم والی ولایت پروان در فرمانی به اداره ثبت و احوال نفوس این ولایت هدایت داده تا به شماری از باشندگان منطقه قلعۀ نصروی ولسوالی بگرام تذکره توزیع شود.

این فرمان با اعتراضات گسترده پروانی روبرو شده و آنان طی گردهمایی هایی خواستار لغو این فرمان شده اند.
روز گذشته شماری از نهادهای مدنی، اعضای پیشین شورای ولایتی و شخصیت های این ولایت در مقر شورای ولایتی پروان گردهم آمده و اعتراض شان را به این تصمیم اعلام کردند.
احمدزکی زاهد، رییس پشین شورای ولایتی پروان به خبرگزاری افق گفت که این دست اقدامات، می تواند آرامش باشندگان ولایت پروان را برهم بزند.
به گفته او، باشندگان پروان با طرح های ملی حکومت همکاری خواهند کرد اما طرح هایی نظیر توزیع تذکره به کوچی ها، با مخالفت شدید باشندگان این ولایت روبرو شده است.
از سویی هم، وحید کوهستانی، مدیر ثبت و احوال نفوس پروان در نشست خبری می‌گوید که از سال‌ها به این‌سو با فشارهای همه‌جانبه برای توزیع تذکره به کوچی‌ها روبه‌رو اند. به گفتۀ آقای کوهستانی، توزیع شناس‌نامه به کوچی‌ها «خلاف قانون است.»
او می‌گوید، افرادی که قرار است به‌نام کوچی شناس‌نامه به‌دست بیاورند، نه کوچی اند و نه پیشینه‌یی در این ولایت دارند که بر بنیاد آن از ادارۀ ثبت احوال و نفوس شناس‌نامه بگیرند.
عبدالظاهر سالنگی، عضو شورای ولایتی پروان می‌گوید که این موضوع تازه نیست و از ده سال به این‌سو شماری در تلاش توزیع شناس‌نامه به کوچی‌ها در این ولایت اند.
به گفتۀ آقای سالنگی، این قضیه از همان آوان تاحال با مخالفت شورای ولایتی، باشنده‌گان و حکومت محلی روبه‌روست، اما تلاش‌ها برای توزیع شناس‌نامه همچنان ادامه دارد.
با این همه، معترضان فیصله کردند که اگر والی پروان تصمیم خود را به‌خاطر توزیع شناس‌نامه به کوچی‌ها تغییر ندهد، آنان دست به اعتراضات گسترده‌تر خواهند زد.
باشندگان پروان درحالی به توزیع شناسنامه برای کوچی ها در این ولایت اعتراض می کنند که همه ساله حضور کوچی های مسلح در ولایت میدان وردک باعث جنگ های خونینی می شود.
هم اکنون نیز در بخش هایی از ولسوالی بهسود و دایمیرداد ولایت میدان وردک میان باشندگان محل و کوچی های مسلح نبردهای شدیدی جریان دارد که باعث کشته و زخمی شدن شماری از طرفین شده است.
حکومت وحدت ملی که با شعار اسکان کوچی ها، بر سر قدرت آمده نیز تاکنون در مورد حل معضل کوچی ها در افغانستان برنامه ای را روی دست نگرفته است.

مطالب مرتبط

یک نظر

  1. توزیع تذکره در پروان برای کوچی ها قانونی نيست زيرا که
    قانون کوچى کوچيها از خود قانون انتخابات دارند.

    کوچيهاميتوانند هر جا در انتخاب نمايند با وجود که نماينده گان انتسابى دارند.
    اگر اين کوچى ها اصالت کوچى گرى را پس دهد ورشته طالبان ىخود را گسيل کنند و خود را در فرهنگ شهرنيشيى داخل نمايند نماينده مخصوص کوچى را سبک دوش کنند ديگرحق ناميدن کوچى بودن شان سلب مى شود. اگر نه قانون اساسى ومدنى نقض مى گردد. زيرا يک شهروند يک راى.

    چون کوچى ها در فصل بهار به مناطق غير پشتون مى آيند و طالبان (عمدتا ازقوم و قبيله هاى پشتون ساخته شده اند) هم به آدمکشى و انفجار و انتحار و اختطاف در بهار انجام مى دهند بدون شک که قوم احمدزى پشتون (کوچى ها عمدتا قوم احمدزى ) . کوچى با توب تفنگ و راکت! را همه ساله به مناطق تاجيک و هزاره روان مى کند و هر ساله سبب جنجال تنش وکشتن غيرپشتون مى شود.

    پدیده کوچی و کوچی گری، یکی از منفورترین پیشه ای زندگانی بنی ٱدم است. هر اندیشه ای که پدیده ای کوچی گری را می پذیرد نیز، نوعِ از افکار بربریت و حیوانی است.
    ترويج فرهنگ شهر نشينى ترويج مدنيت است.مدينه است که منوره و مدنى مى شود ونه کوچى گرى.
    فقط حيوانات که کار يا د ندارند از يک منطقه به منطقه ديگرمى روند. چون حيوان وحشى که توان چاه کندن را ندارد, زيرا حيوان است که کشاورزى نمى تواند.

    کوچى بايد متمدن گردد. و خط فاصل با طالبان کشد. از اين سبب سر کوچى اعتماد واعتبار نيست. فقط ياغى گرى وحشت شان قانونى است. در قرن بيست و يک فقط پشتون کوچى دارد!
    از ٦هزار پيش باختر زمين وايران زمين تمدن بغدى دارد.
    و هر بار کوچى وحشت و وحشىگرى خود رابه تصور مى کشد و حاکمان پشتون کوچى پرستى و برادرى با طالبان

    کوچی قشر جامعه نيست بخاطر که خود شان از جامعه کنار رفته و خارج از شهر و اغلب در مدار حلقه جامعه بگونه موقتى و موبايلى از يک سو به سوى ديگر درحرکت اند و نه در خوشى و نه در غم با جامعه شريک اند.
    تصور کنيم ده خانواده در يک سرک با ١٠ حولى : از هر قوم و ملت يک خانوار در عروسى و غم در سورى و شب شش در مرگ همه باهم شريک است اگر چه که اختلافات زبانى و تبارى و مذهبى وجود دارد.

    آيا يک کاروان کوچى که در نزديکى چند کيلومترى همين خيابان چادر و يا خيمه زده خود را شريک همين ده خانوار حس مى کند? نه!!!
    کوچى به شروند شهر نيشن ضرر مى رساند و بدون کار مفاد مى برد! کوچى يعنى طفيلى: بر داشتن سبزه, گرفتن زمين بدون پرداخت جنس مقابل , پوست نمودن درختان از سوى وحش چرانى!
    لطفا يک مفاد کوچى را براى جامعه نام گيريد!
    شهرى سازى کوچى پشتون بلاخره در قرن بيسث يک ضرورت تاريخى است,
    وسيله هاى باربرى (به انگليسى لارى) و قطار و هوا پيما وآماده کردن رودخانه ها براى قابليت کشتى رانى شغلهاى مى باشد که کوچى ها در آن کار کنند.
    از تفکر شهر سازى و تمدن بلاخره ٦ هزار سال شد. ديگر کوچى اصالت ندارد.

    کوچى از سوى طالبان استفاده شده اند