امنیت؛ دغدغه اول شهروندان کابل است

در ماه های اخیر نا امنی در شهر کابل بیش از هر زمان دیگری محسوس و نگران کننده شده است .از حملات انتحاری و راکتی طالبان که بگذریم جرایم سبک مثل دزدی منازل؛ قتل‌های عمدی، سرقت موتر و ده‌ها جرم دیگر زندگی را برای پایتخت نشینان کابل تلخ کرده است.

هر چند نا امنی‌های متواتر برای شهروندان کابل امر تازه‌ ای نیست؛ سالهاست زندگی در کابل با ترور و دود باروت پیوند خورده است. کسانی‌ هستند که آنقدر چشم شان انفجار دیده که دیگر انفجارهم مثل خیلی از چیزهای رایج در کابل برای شان عادی شده و دیگر بیمی برای وقوع‌ چنین چیزهای وجود ندارد. اما کسان دیگری نیز هستند که راه رفتن در پیاده رو و گشت و گذار در سطح شهر و سر زدن به مراکز خرید هم برای شان ترسناک است.
گروه دوم دوم هر لحظه احساس نا امنی می‌کنند؛هر بار که به دفتر کار و خانه باز می گردند خودشان را یک قربانی احساس می کنند.

پایتخت افغانستان از کلان شهرهایی است که تروریستان هر ازگاهی در آن فاجعه خلق می کنند و در کنار جرایمی که اتفاق می افتد رویدادهای تروریستی نیز توانسته چهره این شهر را تغییر دهد. در تازه ترین نوع از این دست رویدادها، شیرولی وردک نماینده مردم کابل در پارلمان و برادر فاروق وردک وزیر پیشین معارف کشور در نزدیکی خانه اش از سوی تروریستان کشته شد.
نجوا خبرنگار و باشنده کابل اوضاع شهر و محیط زندگی اش را با خبرگزاری افق چنین روایت می کند.
“امنیت کابل- شهری که در آن زندگی می کنم- در مقایسه با ولایت های زابل، هلمند و قندوز به مراتب بهتر است ولی بازهم حداقل هفته‌ی یک و یا دو انفجار و حمله انتحاری در پایتخت صورت می گیرد که باعث نگرانی شهروندان می شود و عملا زندگی را در پایتخت بر مردم تلخ کرده است.”
رنج زنان تنها در حملات انتحاری طالبان نیست. نجوا و دیگر زنان و دختران پایتخت، بیشتر از موترسایکل سواران نقاب‌دار در بیم هستند. به گفته نجوا دزدی در سطح شهر نسبت به سالهای پیش، چند برابر شده و پلیس در برابر اعمال کیسه بران، باید اقدام جدی روی دست بگیرند.
نجوا می‌گوید که در یک سال اخیر، آزار و اذیت دختران در کوچه و بازار از سوی اوباشان افزایش یافته است که این مساله حلقه زندگی را برای خانواده‌های پایتخت نشین تنگ تر کرده است. به گفته او، بارها کسانی را دیده که موترشان را دزدان حرفه‌ ای از کوچه و سرک به سرقت برده اند. آزار و اذیت جنسی کودکان، افزایش معتادین در سطح شهر همه جزیی از نا امنی هایی محسوب می‌ ‌‍‍‍‍‍‍‍‍‍شود که به گفته نجوا، پلیس اگر بخواهد توانایی مهار آن‌را دارد.
نجوا به عنوان خبرنگار گفتگوهای صلح دولت با رهبری حزب اسلامی را که در جریان است نیز به دقت تعقیب می‌کند. او از جان گرفتن گروه داعش در خیلی از ولایات کشور نگران است و تفاهم با گلبدین حکمتیار را نیز بحران تازه می داند.
آن‌چه بصورت خیلی جدی در این اواخر شهروندان کابل را نگران کرده است نا امنی های است که نه کار طالبان است نه دست پاکستان در آن دخیل است. سرقت موتر، آزار و اذیت زنان، سرقت مسلحانه منازل، قتل های مرموز و ره گیری از جمله مواردی اند که به سادگی نه‌میشود از کنار این همه موارد رد شد.
جدای از این رویدادها که در میان شهروندان رعب و وحشت خلق کرده است وضعیت کلی امنیتی برای سفارت خانه ها و حوزه های امنیتی پلیس و مراکز حساس کشور نیز خوب نیست.

اکنون کابل هسته‌ ای را مانند است که در میان چندین ولایت نا امن، جا گرفته است. پایتخت افغانستان در محدوده ولایت‌های لوگر، میدان وردک، پروان و کاپسا جا گرفته است؛ ولایت هایی که امنیت کابل در گرو آنها است. بدون شک امنیت شهروندان پایتخت نیز متاثر از همین چند ولایت نستبا نا امن است.
از جانب دیگر در چهارسوی کابل، ولایت هایی واقع شده اند که مقام های امنیتی این ولایت ها ازحضورگروه‌های هراس افگن به شمول گروه داعش، طالبان و حزب اسلامی در آن ها هشدارمی دهند. ننگرهار نیز از نبرد و حضور گروه تروریستی نوظهور داعش رنج می برد.
از سویی هم، میدان وردک دروازه غربی کابل است که در ۴۸ کیلومتری پایتخت واقع شده است. این ولایت نا امن، بخش‌های جنوبی افغانستان را به کابل متصل می کند. میدان‌ وردکی که عمده‌ی نا امنی های شاهراه کابل_هرات از همین ولایت سرچشمه می‌گیرد. بدون شک، نا امنی‌ها در وردک دامن کابل را نیز گرفته است و رفت آمد تروریستان به پایتخت را آسان تر کرده است.
نیک‌بخت؛ دیگر باشنده پایتخت است که در حال حاضر مشغول تحصیل در رشته خبرنگاری در یکی از دانشگاه های کابل است و خود را جزء قربانیان نا امنی در پایتخت می داند.
او، می گوید که بعد از تشکیل حکومت وحدت ملی، بحران‌های امنیتی شدت یافته و نگرانی های او و دیگر شهروندان کابل، بیشتر نشات گرفته از نا امنی و حملاتی است که در ماه های اخیر شدت گرفته است.
نیک‌بخت چند حمله ا‌ی که در چند ماه اخیر به وقوع پیوسته را وحشت‌ناک توصیف می کند. به گفته او حمله بر موتر حامل کارمندان تلویزیون طلوع و حمله بر مرکز مهم امنیتی در شهر کابل- ریاست محافظت از رجال برجسته- از مردم آرامش را سلب کرده است.
این بانو خبرنگار، اختطاف، رهزنی و گروگان‌گیری های اخیر را نیز نشان دهنده ضعف پلیس و رهبری نیروهای امنیتی می‌داند.
نیک‌بخت می‌گوید که حوادث نا گوار زیادی در شهر اتفاق افتاده و هرروز هم، این سریال ادامه می‌کند. او می‌گوید که چندی قبل، کار گری ساده‌ی بنام رجب در حین رفتن به محل کارش توسط افراد نا شناس در ساحه حوزه ششم به قتل رسید که نشان می دهد دامنه نا امنی ها از شاهراه ها و مراکز حساس به محلات مسکونی نیز کشیده شده است.
احمد جوان 24 ساله کارمند یک نهاد خصوصی نیز از دلهره هایش می‌گوید و روایت تلخی از لحظات زندگیش دارد.
او گفت:” باور ندارم صبح که از خانه بیرون میشوم آیا دوباره به‌خانه باز می گردم یا خیر.؟”
احمد می گوید که بحران در داخل حکومت طرح ریزی می شود وگرنه هیچ تروریستی قادر نیست با یک موتر مملو از مواد انفجاری موتر حامل کارمندان یک اداره را تعقیب و در فرصت مناسب یک جنایت تلخ را خلق کند.
دامنه نا امنی ها در خیابان‌های کایل پهن شده است
چندی پیش نا امنی در حوزه یازده شهر کابل، باعث شکایت های گسترده باشندگان آن شد که در پی آن، آمر حوزه امنیتی پولیس این ناحیه از کار برکنار شد و به دنبال آن آمر حوزه سیزدهم امنیتی شهر کابل نیز مدتی از کار معلق شد که دوباره به وظیفه اش بازگشت.
غرب کابل که تا در چند سال اخیر از آن به عنوان “امن ترین نقطه کابل” یاد می‌شد نیز در ماه‌های اخیر، شاهد شدت گرفتن نا امنی ها بوده است که در بسا موارد، برای باشندگان آن غیر قابل باور است.

محمدعارف رحمانی نماینده مردم در پارلمان، این روزها انتقادات خویش را متوجه شخص قوماندان امنیه کرده و از وجود نا امنی‌ها در کابل و بخصوص حوزه غرب، ابراز نگرانی می‌کند و بطور متواتر در صفحه فیسبوک‌اش فرماندهی پلیس و چند حوزه امینتی که در غرب کابل موقعیت دارند را به انتقاد گرفته است.
آقای رحمانی نوشته که رهبری پلیس کابل نیاز جدی و بنیادی به یک تغییرات اساسی دارد. رحمانی، پلیس کابل را متهم به انجام کارهای جرمی کرده وگفته است که عملکرد رهبری پولیس کابل، در شان در یک جامعه اسلامی نیست. این نماینده پارلمان نوشته است؛ کسانی را در اداره‌ی پلیس کابل می‌شناسد که به انواع فساد اخلاقی و جرایم جنایی و نیز اعتیاد به مواد مخدر و مشروبات الکلی دارند.
رحمانی مشخصا خواستار تغییر فرمانده پولیس کابل آقای رحیمی است؛ شخصی که گفته می شود به شدت از سوی حنیف اتمر و برخی حلقات وابسته به ارگ ریاست جمهوری حمایت می شود و پیش از این نیز در ولایت بلخ فعالیت داشته و یکی از افسران ارشد پولیسی است که به گفته برخی نزدیکانش، به تجارت نیز مشغول است و از سرمایه زیادی نیز برخوردار می باشد.
خبرگزاری افق برای انعکاس نظریات آقای رحیمی و نیز سخنگویان وزارت داخله در این گزارش- مکررا به شماره های شان تماس گرفت اما آنان از پاسخ دادن به این تقاضای خبرگزاری، خود داری کردند.
اگر حرف هایی را که آقای رحمانی بعنوان نماینده پارلمان افغانستان، در صفحه فیسبوک‌ش مطرح کرده جدی بگیریم، نگرانی مردم در جهت تعیین کادر رهبری این اداره مهم پایتخت شدت خواهد گرفت. مردم از رهبری پلیس کابل انتظارت بیشتری برای تامین امنیت شان دارند.
پلیس در حقیقت برای حمایت از حق و حقوق شهروندان مسئول است. از همه مهم تر، پلیس، پاسدار و حریم خصوصی شهروندان نیز به شمار می رود که اگر به گفته های آقای رحمانی استناد شود، مسلما هر شهروندی از چنین وضعیت‌ی نا امید خواهد شد.