گردهمایی در «پولیگون پلچرخی» برای محکومیت جنایت‌های جنگی و بشری
نهاد بازماندگان قربانیان که پس از نشرنام‌های 5000 قربانی که در سال 1357 و 1358 در دوره زمامداری نور محمد تره‌کی و حفیظ الله امین از سران حزب دموکراتیک خلق کشته شدند تاسیس گردید، این نهاد امروز به مناسبت دهم دسامبر روزجهانی حقوق بشر برای یاد بود این قربانیان و انزجار از تداوم جنایت بشری در افغانستان در تپه‌ای که در پل چرخی کابل که به «پلیگون پلچرخی» معروف گردیده و بسیاری از زندانیان سیاسی دوره حزب دموکراتیک خلق در آن جا به طور دسته جمعی کشته و دفن گردیده‌اند، گردهم آیی را برگزاری کرد.
در این گردمآیی نام‌های تمامی قربانیان سال های 57 و 58 و قربانیان دیگر جنگ و جنایت در افغانستان بر روی پارچه‌های سفید نوشته شده بودند و شرکت کنندگان شعارهای برضد جنایت و این‌که جنایت کاران باید محاکمه شوند را حمل کردند.
بیشتر از همه اعضای خانواده و بازماندگان قربانیان درحالی که تصویرهای از عزیزان قربانی شان را با خود داشتند در این گردمآیی شرکت کرده بودند.
نهاد بازماندگان قربانیان از دولت خواهان به محاکمه کشاندن جنایت کاران جنگی می‌باشد و به باور این نهاد عدم محاکمه جنایت کاران جنگی در تداوم جنایت و انسان کشی در افغانستان نقش بارز دارد.
این نهاد هرسال در سالروز نشر نام‌های قربانیان و نیز دهم دسامبر روزجهانی حقوق بشر در ضمن یاد آوری قربانیان و گرامی‌داشت از آنها، صدای اعتراض را برای به محاکمه کشاندن جنایت کاران جنگی به خصوص عاملان کشتار 5000 قربانی دوره حاکمیت حزب دموکراتیک خلق که بیشتر اعضای خانواده آنها این نهاد را به وجود آورده اند، بلند می‌نماید.
حزب دموکراتیک خلق وابسته به اتحاد جماهیر شوری در هفتم ثور 1357 قدرت سیاسی را در افغانستان به دست گرفت در دوسال اول حاکمیت این حزب در دوره زمامداری نور محمد تره‌کی و حفیظ الله امین که از رهبران ارشد این حزب بودند مخالفان سیاسی و هزاران نفر تحت عنوان‌های اشرار، زمیندار و اخوانی از طرف خاد یا سازمان استخباراتی حاکمیت این حزب، زندانی و کشته شدند. 5000 هزار قربانی که نام آنها در سال 92 منتشر گردید بیشتر آنها در دوره حاکمیت تره‌کی و حفیظ الله امین و پس از آن به قتل رسیدند.
نه تنها جنایت بشری و کشتن افراد به اتهام های گوناگون در زمان حاکمیت حزب دموکراتیک خلق انجام شد بلکه در زمان حکومت مجاهدین در سال‌های دهه نود در سراسر افغانستان هزاران نفر دیگر نیز کشته شدند و در دوره حاکمیت سیاه طالبان به گونه‌ای وحشتناک چنین جنایت‌های بشری ادامه یافت.
بعد از سقوط حاکمیت طالبان و به وجود آمدن دولت هرچند جنگ‌های داخلی پایان یافت و افغانستان دارای حاکمیت سیاسی شد اما سناریوی جنایت جنگی و بشری در این سرزمین پایان نیافت. هم اکنون در گوشه و کنار این سرزمین هر روز ده‌ها انسان قربانی جنگ و قساوت‌های طالبان و افرادی به نام داعش می‌گردند و یا هم در جریان درگیری کشته می‌شوند. گروگان‌گیری و سربریده شدن هفت غیرنظامی مردم جاغوری در زابل و کشته شدن 9 کودک در ولایت میدان وردک در جریان جنگ میان نیروهای دولتی و طالبان، آخرین نمونه‌ای از صدها مورد از تداوم سناریوی جنایت‌های جنگی و قربانی شدن افراد بیگناه در افغانستان می‌باشد.
